سرگيجه داشتم . سردرد هم چاشني اش . دست راستم هم بي حس بود . انگار اصلا نبود . از ته بريده شده بود . صورتم هم مي سوخت . چشم هايم از هم باز نمي شدند . كرخت بودم . دستم داشت جز جز مي كرد . مغزم هم . دو تا كشيده زدم رو دستم . اصلا حس نداشت . از خواب بيدار شده بودم . چند ساعت خوابيدم ؟ يادم نيست . الان ساعت چنده ؟ كي ام ؟ كجام ؟ و بعد انگار همه چيز جون گرفت و من يادم اومد ديشب كجا بودم و كي ام و امروز چكار دارم . دلم گرفت . دوباره چشمهايم را بستم .

آنكه بي خبر ز راه مي رسد

حادثه است
وانكه بي خبر ز دست مي رود

تويي

سی ام اسفند 1383

هر چهار سال یکبار می شود با این تاریخ مطلب نوشت .

نیم ساعت دیگر سال تحویل می شود . تحویل سال بیش از آنکه متاثر از طبیعت باشد ، یک اتفاق درونی است . اتفاقی که در درون ما می افتد . یک سال گذشته و حالا سال دیگری ، تارخ جدیدی پیش روی ما است . سعی کرده ایم کارهای عقب مانده را در شلوغی آخر سال سر و سامان بدهیم و برای سال نو چیزی باقی نگذاریم . انگار می خواهیم همه چیز را از نو شروع کنیم . همیشه سال نو آرامش بعد از طوفان است .

سال 83 دارد نفس های آخر را می کشد . این سال پیر دارد غزل خداحافظی اش را زیر آفتاب سست سی ام اسفند می خواند . دارد می رود تا ازاین به بعد اسمش را بگذاریم تاریخ . یا خاطره . سال 83 دارد تمام می شود با تمام 366 روز و بالا و پایینهایش.

سال عجیبی بود سال 83 . مثل یکی دو سال گذشته که همه شان سالهای عجیبی بودند . همه یک جور شروع شدند و جور دیگر تمام شدند . سال 83 از همه عجیب تر بود . یک سال تجربه کاری . ÷ر از موفقیت های بزرگ و شکستهای بزرگ . دلهره های فراوان و شادی های فراوان . انگار حد تعادلی نداشت . همه چیز در نهایتش بود . و مثل همیشه شادی هایش را از خاطر می برم و غم هایش را نگه می دارم برای همه لحظه های تنهایی . سال عجیبی بود .

سال 84 نیم ساعت دیگر می آید . آمدنش بیشتر در خود ما است . وگرنه برای این میز و صندلی و درخت و زمین و غیره و غیره فرقی نمی کند سال 84 باشد یا 83 یا هر سال دیگر . فرقی نمی کند سال تحویل کی باشد . این ما هستیم که می نشینیم دور هفت سین و هی دعا می خوانیم و هی دلهره داریم و آخر هم دلتنگ گذشته می شویم و دلشاد فردای نو.

بگذریم . همیشه اعتقاد داشته ام خدا دعای ما ایرانی ها را می شنود وقت تحویل سال .

لحظه های ناب تحویل سال را از دست ندهیم . دعا کنیم برای سالی خوب و پر نعمت . سالی پر خنده ، پر شادی . دعا کنیم همه چیز همانجور شود که صلاح است .

دعا کنیم .....

یا مقلب القلوب و الابصار

یا مدبر الیل و النهار

یا محول الحول و الاحوال

حول حالنا الی احسن الحال

گاهي دوست دارم ساعتها به سپيدي كاغذ نگاه كنم و هيچ چيز ننويسم.

گاهي دوست دارم ساعتها به سپيدي كاغذ زل بزنم و ففط با خودكارم بازي كنم

گاهي دوست دارم ساعتها به سپيدي كاغذ زل بزنم و فقط گاهي با خودكارم خطي روي كاغذ بكشم

گاهي هم مثل باران كلمات رديف مي شوند پشت سر هم و من تماشا مي كنم

گاهي....

اين يك وبلاگ جديد نيست. فقط يك خانه جديد است . يك اسباب كشي . كوچ. سفر . يا هر چيز ديگري كه بشود بهش گفت. حتي مي شود گفت تحريم.

اما هر چه اسمش را مي گذاريد فرقي نمي كند. من از اين به بعد اينجا خواهم نوشت. ( كه البته اين هم فرقي نمي كند.)